مجتبی عابدینی باز هم تاریخ را برای شمشیربازی ایران ورق زد.
خبرورزشی/ مهری رنجبر؛ مجتبی عابدینی باز هم تاریخ را برای شمشیربازی ایران ورق زد. آن هم با مدال برنز قهرمانی جهان؛ مدالی که با سردرد شدید گرفت، مدالی برای دخترش پرنیا و پارمیس. با مبارزه‌هایی دیدنی که دنیا را به وجد آورد. دوئلی فوق العاده در روز بد رقبایش.
*امشب برایت خاطره المپیک ریو زنده شد دوباره؟
دقیقاً همین اتفاق افتاد. شاید اشکی که بعد از صعود به جدول هشت‌تایی ریختم، یادآوری سه سال پیش و المپیک ریو بود چراکه جای مدال جهانی در کلکسیون مدال‌هایم خالی بود. من ۲۰۱۲ برای اولین بار سهمیه المپیک گرفتم و ۲۰۱۶ هم در المپیک ریو چهارم شدم. دوست داشتم باز هم تاریخ‌سازی کنم، چون مدال گرند‌پریکس و جام جهانی را داشتم، اما قهرمانی جهان نه.
*پس برای مدال به مجارستان رفته بودی؟
من به بوداپست تنها برای مدال جهانی آمدم. در اردو هم تنها به نیت دخترم تمرین می‌کردم تا مدال بگیرم. حتی در بازی یک‌هشتم نهایی هم پیمان فخری سرمربی تیم هم به من گفت مجتبی برای دختران‌مان بجنگ و مدال بگیر. البته از طرفی هم دلم می‌خواست با مدال جهانی باز هم خودم را ثابت کنم.
*و ثابت هم کردی؟
من خودم را خیلی وقت پیش ثایت کردم، اما نمی‌دانم چرا بعضی‌ها نمی‌بینند. مدال جام جهانی و گرند‌پریکس کم نیست، اما مدال جهانی چیز دیگری است که آن را به چنگ آوردم.
* از مبارزه‌ات و مدال برنز راضی هستی؟
معلوم است که راضی‌ام. بازی من با حریف روسی‌ام بی‌نظیر بود. مسابقه که نه، یک کلاس آموزش ششمیربازی سابر ایرانی بود برای هزار تماشاگر در سالن و بیشتر بابت همین راضی‌ام چراکه معمولی بازی نکردم. من با مبارزه‌هایم همه را به وجد آوردم طوری که حتی روس‌ها و کره‌ای‌ها هم مرا تشویق می‌کردند. در جدول هشت‌تایی مقابل هارتونگ آلمانی وقتی بردم، او گفت: «از شانس بد من تو فوق العاده بودی» حتی تورانتینو قهرمان المپیک و جهان به فخری گفته بود دوست دارم کار بزرگی بکنی و بعد از مدال به من گفت می‌دانستم. همین حرف‌ها باعث غرور ماست.
*این مدال انگیزه شما و بقیه بچه‌ها را برای نتیجه در مسابقه تیمی بیشتر کرد؟
شک نکنید انگیزه زیادی به وجود آمده. به هر حال ما تنها به مدال برنز انفرادی راضی نیستیم و دنبال کار‌های بزرگتری هستیم. من حالا با این مدال و ۱۴ پله صعود، نفر دهم رنکینگ جهانی، شمشیربازی شدم و البته سهمیه المپیک هم در مشتم است، ولی سهمیه تیمی المپیک آرامم می‌کند. من، علی پاکدامن، محمد رهبری و محمد فتوحی می‌خواهیم با مدال تیمی جهان و سهمیه تیمی المپیک ۲۰۲۰ بهترین نتیجه را رقم بزنیم. ما بعداز نایب‌قهرمانی آسیا ۳۰-۴۰ درصد سهمیه تیمی المپیک را گرفته‌ایم، اما می‌خواهیم آن را قطعی کنیم. ممکن است با صعود به نیمه‌نهایی ۷۰-۸۰ درصد قطعی شود. حالا همه فکر و ذکر ما سکوی جهانی است و بس.
*چرا در بازی نیمه‌نهایی با اینکه جلو بودی، اما در امتیاز ۴ متوقف شدی و حریف پیش افتاد؟
من بعد از بازی با هارتونگ تنها سه ساعت برای نیمه‌نهایی فرصت داشتم فشار زیادی هم در بازی‌های قبل تحمل کردم. حریف ژاپنی، تونسی کمیل ابراهیموف روسی نفر پنجم رنکینگ جهان و حتی هارتونگ نفر سوم دنیا را بردم تا به نیمه‌نهایی رسیدم. بعداز آن سر درد عجیبی داشتم و نمی‌توانستم قرص بخورم، دردم به حدی بود که نمی‌توانستم خم شوم بند کفشم را ببندم، به همین خاطر عملکردم به صفر رسید. حتی وسط بازی می‌خواستم بگویم مصدوم و ادامه نمی‌دهم، اما پیشمان شدم و جنگیدم.
*امشب برایت خاطره المپیک ریو زنده شد دوباره؟
دقیقاً همین اتفاق افتاد. شاید اشکی که بعد از صعود به جدول هشت‌تایی ریختم، یادآوری سه سال پیش و المپیک ریو بود چراکه جای مدال جهانی در کلکسیون مدال‌هایم خالی بود. من ۲۰۱۲ برای اولین بار سهمیه المپیک گرفتم و ۲۰۱۶ هم در المپیک ریو چهارم شدم. دوست داشتم باز هم تاریخ‌سازی کنم، چون مدال گرند‌پریکس و جام جهانی را داشتم، اما قهرمانی جهان نه.
*پس برای مدال به مجارستان رفته بودی؟
من به بوداپست تنها برای مدال جهانی آمدم. در اردو هم تنها به نیت دخترم تمرین می‌کردم تا مدال بگیرم. حتی در بازی یک‌هشتم نهایی هم پیمان فخری سرمربی تیم هم به من گفت مجتبی برای دختران‌مان بجنگ و مدال بگیر. البته از طرفی هم دلم می‌خواست با مدال جهانی باز هم خودم را ثابت کنم.
*و ثابت هم کردی؟
من خودم را خیلی وقت پیش ثایت کردم، اما نمی‌دانم چرا بعضی‌ها نمی‌بینند. مدال جام جهانی و گرند‌پریکس کم نیست، اما مدال جهانی چیز دیگری است که آن را به چنگ آوردم.
* از مبارزه‌ات و مدال برنز راضی هستی؟
معلوم است که راضی‌ام. بازی من با حریف روسی‌ام بی‌نظیر بود. مسابقه که نه، یک کلاس آموزش ششمیربازی سابر ایرانی بود برای هزار تماشاگر در سالن و بیشتر بابت همین راضی‌ام چراکه معمولی بازی نکردم. من با مبارزه‌هایم همه را به وجد آوردم طوری که حتی روس‌ها و کره‌ای‌ها هم مرا تشویق می‌کردند. در جدول هشت‌تایی مقابل هارتونگ آلمانی وقتی بردم، او گفت: «از شانس بد من تو فوق العاده بودی» حتی تورانتینو قهرمان المپیک و جهان به فخری گفته بود دوست دارم کار بزرگی بکنی و بعد از مدال به من گفت می‌دانستم. همین حرف‌ها باعث غرور ماست.
*این مدال انگیزه شما و بقیه بچه‌ها را برای نتیجه در مسابقه تیمی بیشتر کرد؟
شک نکنید انگیزه زیادی به وجود آمده. به هر حال ما تنها به مدال برنز انفرادی راضی نیستیم و دنبال کار‌های بزرگتری هستیم. من حالا با این مدال و ۱۴ پله صعود، نفر دهم رنکینگ جهانی، شمشیربازی شدم و البته سهمیه المپیک هم در مشتم است، ولی سهمیه تیمی المپیک آرامم می‌کند. من، علی پاکدامن، محمد رهبری و محمد فتوحی می‌خواهیم با مدال تیمی جهان و سهمیه تیمی المپیک ۲۰۲۰ بهترین نتیجه را رقم بزنیم. ما بعداز نایب‌قهرمانی آسیا ۳۰-۴۰ درصد سهمیه تیمی المپیک را گرفته‌ایم، اما می‌خواهیم آن را قطعی کنیم. ممکن است با صعود به نیمه‌نهایی ۷۰-۸۰ درصد قطعی شود. حالا همه فکر و ذکر ما سکوی جهانی است و بس.
*چرا در بازی نیمه‌نهایی با اینکه جلو بودی، اما در امتیاز ۴ متوقف شدی و حریف پیش افتاد؟
من بعد از بازی با هارتونگ تنها سه ساعت برای نیمه‌نهایی فرصت داشتم فشار زیادی هم در بازی‌های قبل تحمل کردم. حریف ژاپنی، تونسی کمیل ابراهیموف روسی نفر پنجم رنکینگ جهان و حتی هارتونگ نفر سوم دنیا را بردم تا به نیمه‌نهایی رسیدم. بعداز آن سر درد عجیبی داشتم و نمی‌توانستم قرص بخورم، دردم به حدی بود که نمی‌توانستم خم شوم بند کفشم را ببندم، به همین خاطر عملکردم به صفر رسید. حتی وسط بازی می‌خواستم بگویم مصدوم و ادامه نمی‌دهم، اما پیشمان شدم و جنگیدم.
منبع: خبرورزشی
حسین فعال یکشنبه ۳۰ تیر ۱۳۹۸ - ۰۲:۱۳تبلیغات
